ΝΟΥΒΕΛΑ online
Σκοπός των εξ αποστάσεως σεμιναρίων δημιουργικής γραφής δεν είναι να δώσουν, ταχύρρυθμα και στερεότυπα, συνταγές γραφής διηγήματος, αλλά κυρίως να βοηθήσουν τον κάθε ενδιαφερόμενο να πλησιάσει την ανάγκη του για έκφραση μέσα από εμβληματικά κείμενα της ελληνικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και της κριτικής και της θεωρίας της λογοτεχνίας. Με τη σωρευμένη οκταετή διδακτική μου εμπειρία, αλλά και με τη ζώσα εμπειρία μου ως συγγραφέα, λογοτεχνικού επιμελητή και αναγνώστη σε εκδοτικούς οίκους, αλλά και υπεύθυνου του πανελλήνιου διαγωνισμού διηγήματος πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων «Hotel – Ένοικοι γραφής», εδώ και μια επταετία, εδραίωσα την άποψη ότι στους δυνάμει συγγραφείς οφείλεις να λειτουργείς διακριτικά και ποτέ από καθέδρας.
Στόχος μου είναι να μεταδώσω στους μαθητευόμενους της λευκής σελίδας τη βεβαιότητα ότι μετά τον κύκλο των online εργαστηρίων Δημιουργικής Γραφής της Σχόλης δε θα οδηγηθούν απευθείας στον εκδότη και στο τυπογραφείο, αλλά ότι τους περιμένει, ενδεχομένως μακροχρόνιος, προσωπικός και εκφραστικός αγώνας μέχρι να έχουν στα χέρια τους αυτό που θα τους ικανοποιεί – στο μέτρο που σ’ αυτά τα σεμινάρια θα προσπαθήσω να τους κάνω πιο δύσπιστους απέναντι σ’ αυτά που γράφουν, διαβάζουν ή σκέφτονται γύρω από τη λογοτεχνία.
Η αραβική λέξη για τη νουβέλα είναι «μακάμα» και σημαίνει στάσιμο ή κάθισμα· εκεί ο αφηγητής ξετυλίγει την ιστορία του συγγραφέα, που κρύβεται πίσω από τη λογοτεχνική μάσκα και λέει όλα εκείνα που διστάζει να πει καταπρόσωπο ο συγγραφέας. «Μια ανθρώπινη ζωή εκφρασμένη μέσα από την τεράστια υλική δύναμη της ώρας του πεπρωμένου» είναι σύμφωνα με τον Γκέοργκ Λούκατς η νουβέλα. Ενώ επί σκηνής η νουβέλα συγγενεύει με το δράμα, καθώς υπάρχει δομική συμμετρία: σύντομη παρουσίαση, συμπυκνωμένη οδήγηση στο αποκορύφωμα ή την καμπή, αποφόρτιση και έξοδος. Την ιστορία και την ποιητική του παλαιότατου αυτού είδους, που μετεωρίζεται ανάμεσα στο μακρύ διήγημα και στο βραχύ μυθιστόρημα, ανάμεσα στην ένταση της στιγμής και στη διάρκεια της πολυφωνικότητας, θα διερευνήσουμε από κοινού με τους μαθητευόμενους πεζογράφους. Θα επιμείνουμε στους κορυφαίους του είδους: από τον Ηρόδοτο έως τον Θερβάντες, αλλά και τον Κλάιστ, τον Μπαλζάκ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τόμας Μαν και τον Παπαδιαμάντη. Θα μιλήσουμε τόσο για τη μεταφορά του είδους στη μεγάλη οθόνη όσο και για τη δραματουργική επεξεργασία του. Πεποίθησή μου είναι ότι η γραφή δεν διδάσκεται, αυτό που διδάσκεται είναι η αδήριτη ανάγκη μας να μετατρέψουμε αυτή την άγνοια από λευκό χαρτί σε μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, ποίηση, δοκίμιο. Εμμονή μου επίσης είναι ότι μαθαίνουμε να γράφουμε διαβάζοντας. Το ενεργητικό και καθημερινό διάβασμα είναι η ισόβια μέριμνα ενός λογοτέχνη ― και του μαθητευόμενου και του δοκιμασμένου. Διαβάζοντας, ποτέ σκόρπια αλλά πάντα συστηματικά, συγγραφείς που επιλέγουμε ή μας επιλέγουν, μαθαίνουμε να βλέπουμε την πορεία, τις τομές, τις συνέχειες και τις ασυνέχειες μιας γραφής και μιας ψυχοστασίας. Από την ιστορία της λογοτεχνίας βλέπουμε πως όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες ήταν παθιασμένοι αναγνώστες και δεινοί κριτικοί λογοτεχνίας. Συνεπώς η ανάγνωση άλλων κειμένων μάς βοηθάει, πάνω απ’ όλα, να μάθουμε να γράφουμε. Καθώς προϋπόθεση της δημιουργικής γραφής είναι η δημιουργική ανάγνωση. Γι’ αυτό το βήμα που χωρίζει τον σεσημασμένο αναγνώστη από τον συγγραφέα συχνά είναι μηδαμινό. Γι’ αυτό ο κάθε φέρελπις συγγραφέας, όπως φροντίζει τα της ζωής του, οφείλει να φροντίζει και τα της βιβλιοθήκης του.
Διδάσκων: Μισέλ Φάις