Σχόλη

  ΡΟΥ ΠΟΥ του Γιάννη Τσίρμπα Πατρίδαμ αραεύοσε αμόν καταραμένος*, σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδα ξένος   Γου και α, γα^ του και α, τα^ γά-τα. Μετά, το γάμα ξαναπήρε τη θέση του γου, το σίγμα του σου, το έψιλον τη θέση του ε και αργότερα, όχι πολύ αργότερα, ενηλικιωθήκαμε. Κι ύστερα πήγαμε φαντάροι. Όμως αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια. Γιατί και στην ενήλικη ζωή μας επιβίωσαν τέτοια παιδιάστικα γλωσσικά κατάλοιπα, συχνά μάλιστα για πολύ σοβαρές υποθέσεις,…

Read More Read More

ΣΚΟΝΗ ΑΠΟ ΚΙΜΩΛΙΑ του Χρίστου Κυθρεώτη (Το διήγημα που πρώτευσε στο Hotel / Ένοικοι Γραφής 2007)   Οι νοσοκομες ήταν της πλάκας. Πώς εί­ναι σε κάτι τσόντες, ξέκωλες και σιλικονάτες; Καμία σχέση. Πρώτα έσκασε μια θειάκα γύρω στα εξήντα, για να περάσει τον ορό. Και καλά δηλαδή. Το γύρναγε από δω, το τρύπαγε από κει, σουρωτήρι το έκανε το χέρι του Μιχάλη. Τίποτα. Μιλάμε ότι το άτομο δεν μπορούσε να πετύχει φλέβα ούτε στην τύχη. Μια δόση τη λυπήθηκα, «Δε…

Read More Read More