Κάθε δέντρο στη χώρα της Φτερολουλουδούπολης ήταν και μια γειτονιά για τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους. Πουλιά και λουλούδια όλων των ειδών ζούσαν αρμονικά. Παντού τιτιβίσματα και αρώματα, χρώματα και μελωδίες.

O κύριος Σπύρος Σπουργιτίνος και η κυρία Τίνα Σπουργιτίνα, που είχαν τρία σπουργιτάκια, ζούσαν στο πιο ψηλό κλαδί μιας σκιερής μουριάς. Γλεντζέδες και καλοί τραγουδιστές οικογενειακώς οι Σπουργιτίνοι, ξεσήκωναν τη γειτονιά με τα τραγούδια τους και το κέφι έφτανε στα ύψη!

Ανάμεσα στις πιο γνωστές οικογένειες ήταν και η οικογένεια του κυρίου και της κυρίας Παγόνη. Μπορεί να έμεναν σε ισόγειο, δίπλα σε έναν πυκνό θάμνο, αλλά όλοι ζήλευαν τον κύριο Παγόνη για τη φανταχτερή μπλε και πράσινη φορεσιά και την καμαρωτή κορμοστασιά του. Βέβαια, οι κουτσομπόληδες της γειτονιάς, με πρώτη και καλύτερη την κυρία Τίνα Σπουργιτίνα, δεν παρέλειπαν να κάνουν σχόλια του τύπου:     «Μα γιατί δε κάνουν μαθήματα φωνητικής; Μας έχουν ξεκουφάνει με τις αγριοφωνάρες τους!».

Μια μέρα, κυκλοφόρησε η φήμη ότι κατέβηκε από το βουνό ένας πεινασμένος αγριόγατος. Έγινε μεγάλο σούσουρο, φόβος και τρόμος για τα ανυπεράσπιστα πουλάκια! «Είναι αλήθεια; Τον έχει δει κανείς;» σιγοψιθύριζαν σε κάθε γειτονιά. Μέχρι και τα λουλούδια και τα δέντρα αναστατώθηκαν. Η μουριά κούνησε τα φύλλα της λυπημένη. «Λες να έχουμε φασαρίες;» αναρωτήθηκε και τακτοποίησε προσεκτικά το φύλλωμά της, για να κρύψει καλύτερα τις φωλιές των φτερωτών της φίλων. Όταν ήταν μικρή, είχε ακούσει ότι οι αγριόγατοι ανεβαίνουν στα δέντρα, ενώ δεν έχουν φτερά! «Άλλο πάλι και τούτο» σκέφτηκε! «Βρε, μήπως είναι παραμύθια όλα αυτά; Εδώ ο κύριος Παγόνης, με μια ουρά ένα μέτρο, δεν μπορεί να κουνηθεί από τη γη, και αυτός ο…πώς τον λένε…ο αγριόγατος πώς πετάει;»

Και όμως δεν ήταν παραμύθι. Ένα ηλιόλουστο πρωινό που τα τρία μικρά σπουργιτάκια αμέριμνα τσιμπολογούσαν σποράκια, ο αγριόγατος παραμόνευε κρυμμένος πίσω από έναν θάμνο. «Χε, χε» σκέφτηκε «θα φάω καλά σήμερα!» Και ενώ ετοιμαζόταν να κάνει ένα γρήγορο σάλτο, ένας απροσδόκητος βοηθός των σπουργιτιών εμφανίστηκε ξαφνικά! Δεν υπολόγισε τον κάτοικο της φωλιάς που βρισκόταν δίπλα στον θάμνο, τον κύριο Παγόνη, ο οποίος τον είδε! «Κρα, κρα» όρμησε ο κύριος Παγόνης, τρομάζοντας τον αγριόγατο που έφυγε τρέχοντας και με το τρίχωμα ολόρθο!

Η κυρία Τίνα Σπουργιτίνα που αντιλήφθηκε τη φασαρία, κατέφτασε λαχανιασμένη! Τα σπουργιτάκια πεταρίζοντας και σπουργιτίζοντας, όρμησαν κάτω από τις φτερούγες της λέγοντας με το νι και με το σίγμα από τι γλίτωσαν, χάρη στη…σωτήρια αγριοφωνάρα του κυρίου Παγόνη! Εκείνη τον ευχαρίστησε και ποτέ δεν ξέχασε ότι έσωσε τα μικρά της σπουργιτάκια! Έτσι, η οικογένεια Σπουργιτίνου απέκτησε έναν καινούριο, αγαπημένο φίλο!

[Το κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο του εργαστηρίου «Φτιάχνοντας παραμύθια» (5 & 6 Μαΐου 2017, Βιβλιοπωλείο Πατάκη) που συντόνισαν η Αλεξάνδρα Σέλελη και η Έλενα Φραγκάκη].

 

Η Ευαγγελίτσα Στραφιώτου γεννήθηκε στην Ιστιαία Ευβοίας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αστυφυλάκων και το Τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σχετικά με την πληροφορική, την εκπαίδευση, την ψυχολογία, τη χειροτεχνία. Στη Σχόλη των Εκδόσεων Πατάκη συμμετείχε στο εργαστήριο «Φτιάχνοντας Παραμύθια» που συντόνισαν η Αλεξάνδρα Σέλελη και η Έλενα Φραγκάκη.