Browsed by
Category: ΚΕΙΜΕΝΑ

«Η Φτερολουλουδούπολη» της Ευαγγελίτσας Στραφιώτου ?>

«Η Φτερολουλουδούπολη» της Ευαγγελίτσας Στραφιώτου

Κάθε δέντρο στη χώρα της Φτερολουλουδούπολης ήταν και μια γειτονιά για τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους. Πουλιά και λουλούδια όλων των ειδών ζούσαν αρμονικά. Παντού τιτιβίσματα και αρώματα, χρώματα και μελωδίες. O κύριος Σπύρος Σπουργιτίνος και η κυρία Τίνα Σπουργιτίνα, που είχαν τρία σπουργιτάκια, ζούσαν στο πιο ψηλό κλαδί μιας σκιερής μουριάς. Γλεντζέδες και καλοί τραγουδιστές οικογενειακώς οι Σπουργιτίνοι, ξεσήκωναν τη γειτονιά με τα τραγούδια τους και το κέφι έφτανε στα ύψη! Ανάμεσα στις πιο γνωστές οικογένειες ήταν και η…

Read More Read More

«Μαθηματικά στο πι και φι» της Ευαγγελίας Σημαντήρη ?>

«Μαθηματικά στο πι και φι» της Ευαγγελίας Σημαντήρη

  Εσάς σας αρέσουν τα μαθηματικά; Εμένα είναι τα αγαπημένα μου. Γιατί μ’ αυτά φτιάχνω τα καλύτερα…γλυκά. «Γλυκά;» θα με ρωτήσετε. Μάλιστα, γλυκά, μαζί με τη γιαγιά. «Χωρίς τα μαθηματικά δε γίνεται τίποτα» μου έλεγε κάποτε ο μπαμπάς. «Θα υπήρχε γύρω μας το χάος». Εγώ πάντως, όταν ήμουν πιο μικρός κι έβλεπα τον μπαμπά να πονοκεφαλιάζει πάνω απ’ τα χαρτιά του με τους αριθμούς και τα σχήματα, σκεφτόμουν ότι το μόνο σίγουρο ήταν ότι του μπαμπά η αριθμητική κι η…

Read More Read More

«Ανάσταση» της Μαρίας Βέρρου ?>

«Ανάσταση» της Μαρίας Βέρρου

Να σηκωθεί, να μη σηκωθεί, η τηλεόραση έπαιζε, θα έβλεπε τα γεγονότα από την ασφάλεια του κρεβατιού της, ανάμεσα στα ζεστά παπλώματα, είχε σκεπαστεί μέχρι πάνω, το κορμί της ψαχούλευε τα σεντόνια, σε κάθε της κίνηση διαμαρτύρονταν λες και τους χάλαγε την ησυχία, τόλμησε να ρίξει μια ματιά πρώτα στο χέρι της, ο καρπός της κρεμόταν ανήμπορος, το χέρι προσπαθούσε να ισορροπήσει στην αδυναμία του, μια κλεφτή ματιά μέσα από το νυχτικό, στο στήθος της, ανύπαρκτο, δύο τομές χαμογελαστές πάνω…

Read More Read More

«Η καλή πλευρά της ζωής…» της Μαρίας Βέρρου ?>

«Η καλή πλευρά της ζωής…» της Μαρίας Βέρρου

  Υπάρχουν θαυμάσια και αξιοζήλευτα πράγματα να απολαύσει ανενόχλητα κάποιος σ’ αυτό το τεμπέλικο σπίτι με τα μεγάλα ευγενώς ταπετσαρισμένα δωμάτια, τα θηριώδη παράθυρα, με τις σαντούκ βαριές κουρτίνες να κρέμονται ανενόχλητες, σαγηνευτικά αδιάφορες, τα πνιγμένα με χιλιάδες μικροαντικείμενα έπιπλα, εκείνους τους μπλε σαξ βελούδινους καναπέδες μπροστά στο τζάκι, όταν ανάβει απλώνω τις πατούσες μου και τις αφήνω να καούν από τη θέρμη του και τόσα άλλα, προκλητικά και χυμώδη. Όπως το ξύλινο πάτωμα, μαλακό και αρκετά αθόρυβο, – αν…

Read More Read More

«Placebo» της Φιλιέττας Μιχαλακάκου ?>

«Placebo» της Φιλιέττας Μιχαλακάκου

Σούρουπο -μωβ- Περπατούσε στην άκρη της λεωφόρου ακολουθώντας ένα υποτυπώδες πεζοδρόμιο. Τα διερχόμενα οχήματα έσκιζαν τον αέρα και του πετούσαν ροπές ταχύτητας, κάνοντας τα μάγουλά του να τραντάζονται. «Να σπάσεις το φράγμα του ήχου» είπε ο πατέρας ένα βράδυ, φορώντας στο μικρό του κεφάλι το τεράστιο κράνος της Harley. Στην τηλεόραση, ένας ναύτης στ’ άστρα κάρφωνε μια σημαία βαθιά στο φεγγάρι. Καράβια κι ατμόπλοια μεταπηδούσαν από τον ένα πλανήτη στον άλλο σαν το φωτιστικό στο παιδικό του δωμάτιο. Παραπάτησε. Στηρίχθηκε…

Read More Read More

«Ιπτάμενη Κρεβάτα» της Νατάσσας Μουτσανά ?>

«Ιπτάμενη Κρεβάτα» της Νατάσσας Μουτσανά

Οι πασχαλιές  είχαν  πιάσει γλίτσα, ωστόσο η βαριά μυρωδιά τους πατίκωνε  κι άλλο το χαμηλοτάβανο κελί. Η Διαμάντω ένιωσε δύσπνοια και ξεροκατάπιε, κι αυτό το τεράστιο πράγμα στο στήθος της σαν να ’βγαλε ποδαράκια. Φύσηξε τότε απαλά ένας αέρας κι άνοιξε μια ιδέα το παντζούρι δίπλα στο κρεβάτι, κι η μυρωδιά τώρα κάπως αραίωσε, μα ακόμη σάλευε, και το πράγμα, κι αυτό κροτάλιζε ελαφρά, σταματημένο μπρούμυτα. Μια σαρανταποδαρούσα φάνηκε στη γωνία κι αφού έμεινε αναποφάσιστη για λίγο, άρχισε να τρέχει σαν τρελή στο ξύλινο δοκάρι πίσω απ’ τα…

Read More Read More

«Ο Ρώσος παππούς» της Εβίτας Παπανικολάου ?>

«Ο Ρώσος παππούς» της Εβίτας Παπανικολάου

Αγία Πετρούπολη, Οκτώβριος 1917.  Αντίν, ντβα, τρι, τσιτίρι, πιατ, σεστ, σεμ, βο… Ένας εκκωφαντικός  κρότος,  που έκανε τα παράθυρα των αυτοκρατορικών μπαλέτων Μαριίνσκι να τρίξουν, σταμάτησε ακαριαία  το μέτρημα της δασκάλας, η οποία έδινε τον ρυθμό, και σήκωσε απότομα σε θέση παύσης τα δάκτυλα της πιανίστας που πλημμύριζαν με τις μελωδίες του Τσαϊκόφσκι την αίθουσα διδασκαλίας με τους τεράστιους καθρέπτες  και το δρύινο πάτωμα. Σαράντα κυκνάκια έτρεξαν τρομαγμένα προς τις δασκάλες τους. Ήταν νύχτα και δεν μπορούσαν να καταλάβουν από…

Read More Read More

«Μαύρο κοράκι» της Μαρίας Βέρρου ?>

«Μαύρο κοράκι» της Μαρίας Βέρρου

Ο Ιάσων ήταν ξαπλωμένος στο ήσυχο ακόμα κρεβάτι του και περνούσε την ώρα του χαζεύοντας τις τρίχες του κορμιού του, μαύρες, σκληρές και κατσαρές –όχι όλες, μόνο αυτές που τύλιγαν τα χέρια του. Αυτό βέβαια δεν τον έκανε λιγότερο δασύτριχο. Ήξερε επίσης ότι οι τρίχες του ήταν επιπόλαιες κι έτσι έψαχνε να τις βρει πάνω στο στρώμα και, όσες από αυτές ξέφευγαν, κάτω στο πάτωμα. Δυσκολευόταν να κατανοήσει τον λόγο για τον οποίο τόσες πολλές τρίχες φύτρωναν στο σώμα του,…

Read More Read More

«Γαλάζια σαύρα» της Βάνιας Ζαφειροπούλου ?>

«Γαλάζια σαύρα» της Βάνιας Ζαφειροπούλου

Καθώς έσπρωξε τα σκεβρωμένα παντζούρια, ο κάμπος του Αώου τής έκοψε την ανάσα. Πυκνή ομίχλη σκέπαζε μεγάλο μέρος του και το σχήμα του θύμιζε γαλάζια σαύρα. Τα βουνά γύρω είχαν πάρει τα σκούρα χρώματα του σούρουπου και κάποιοι απομακρυσμένοι οικισμοί φαίνονταν χωμένοι στις πλαγιές, μοναχικοί, στερεωμένοι εκεί για πάντα. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε στο μπαλκονάκι –ίσα που την χωρούσε στο πλάτος–  κι άπλωσε τα πόδια στα παλιά κι επίφοβα κάγκελα. Ήταν ταραγμένη. Είχε πέσει πάνω του στον δρόμο –διόλου απίθανο, κάποτε…

Read More Read More

«Το χοντρό σχοινί» της Άννας Κωνσταντινίδου ?>

«Το χοντρό σχοινί» της Άννας Κωνσταντινίδου

Πέρασαν πολλοί χειμώνες για νʾ ανοίξω τα μάτια. Τα είχα μονίμως κλειστά ή, καλύτερα, τις πιο πολλές φορές κλειστά, σπάνια ανοιχτά. Το βλέμμα πέφτει πάνω στον λευκό μανδύα που καλύπτει τα πάντα. Τα λιβάδια, τους κήπους ,τα μπαλκόνια, τα γείσα των παραθύρων, το καπέλο. Το μαύρο καπέλο με τη γούνινη φάσα. Μαύρο καπέλο σε κεφάλι με άσπρα μαλλιά ριγμένα στους ώμους. Τα μαλλιά της , λίγες τρίχες, ελάχιστες. Στους ώμους. Όπως κάποτε. Πάντα. Το κεφάλι. Το μυαλό της. Το γκριζόλευκο…

Read More Read More