Τηγανίζοντας λέξεις

(από τα μαθήματα γραφής στην έκδοση ενός βιβλίου)

 

 

Προσεγγίζω την γραφή όπως την μαγειρική. Όλοι ξέρουν, λένε, να τηγανίσουν ένα αυγό. Το θέμα είναι όμως πως θα το μαγειρέψεις. Να το αρτύσεις. Θα του βάλεις και πιπέρι; Θα του βάλεις και αλάτι; Θα το ψήσεις λίγο ή πολύ; Και τι λάδι θα βάλεις; Σε ποιο τηγάνι θα τηγανίσεις; Και στο τέλος της ημέρας, μήπως θα έπρεπε να φτιάξεις το αυγό ποσέ ή βραστό;

Ξεκίνησα τα μαθήματα γραφής τον Νοέμβριο του 2013 με στόχο να μάθω να τηγανίζω σωστά τις λέξεις μου. Το πρώτο που έμαθα ήταν πως για να μπορέσω να μαγειρέψω ένα αυγό θα έπρεπε να φάω χιλιάδες αυγά. Διάβαζε! Αυτή ήταν η πρώτη, η μόνη, η πιο σημαντική ορμήνια του δασκάλου μας. Έπρεπε να διαβάσουμε χιλιάδες βιβλία, να καταναλώσουμε εκατομμύρια λέξεις. Ισόβιοι καταναλωτές γραμμάτων και κειμένων. Διάβαζε! Συνέχεια! Πάντα!

Τα υπόλοιπα ήταν και είναι θέμα τεχνικής. Να μάθεις να βάζεις τις λέξεις σου σε τάξη. Κοφτές, σκληρές πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Ασθμαίνουσα, λαχανιαστή τριτοπρόσωπη. Η παρεξηγημένη δευτεροπρόσωπη. Γράφε και σβήνε. Γράφε, σβήνε. Σβήνε. Αλλά κυρίως δούλευε, διάβαζε! Συνέχεια! Πάντα! Πιπέρι, αλάτι, λιγότερη φωτιά. Κάψε τις λέξεις σου. Διάβαζε. Διάβαζε συγγραφείς και όχι τίτλους, διάβαζε άτομα που σε ξεβολεύουν από τον τρόπο γραφής σου, διάβαζε άντρες, γυναίκες, καλούς, κακούς, καταραμένους. Διάβαζε. Γράφε, σβήνε, διάβαζε. Αλάτι, πιπέρι, δυόσμο, κανέλες, μοσχοκάρυδα, τηγάνισε τις λέξεις σου. Διάβαζε.

 

 

Μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο, αναδύθηκε σιγά σιγά και η Αϊσέ μου. Την μαγείρεψα όπως έμαθα με τον δάσκαλο. Την άρτυσα και την έψησα σιγά. Η κουζίνα μου είναι καθαρά κυπριακή. Δυόσμοι και λασμαρί, λεμόνια, καρυδάκι γλυκό, σύκα γινωμένα που σκάζουν στην γη προμηνύοντας καταστροφές. Και πολλά τριμμένα κρεμμύδια (έκλαιγα γράφοντας το τελευταίο μου κεφάλαιο). Η δική μου ιδιαιτερότητα ήταν πως ήθελα να γράψω Κυπριακά. Γράψε, μου είπε ο δάσκαλος. Γράφε, σβήνε, κάψε τις λέξεις σου. Διάβαζε.

Οι λέξεις που γράφεις πολλές φορές καίνε. Χρειάζεται να τις χειρίζεσαι με προσοχή. Και τα πολλά μπαχάρια καίνε. Αν όχι εσένα, τους άλλους. Όλοι μπορούν να τηγανίσουν ένα αυγό. Έτσι λένε. Στην πραγματικότητα, το να τηγανίσεις ένα αυγό είναι για αυτούς που γνωρίζουν το πιο δύσκολο είδος μαγειρέματος. Ρωτήστε τους καλύτερους σεφ. Μπορεί και να αποτύχουν. Θέλεις το σωστό αυγό, το καλύτερο λάδι, το πιο βαρύ τηγάνι. Να προσέξεις το αλάτι και το πιπέρι σου. Ή και να μην βάλεις καθόλου. Εκεί είναι η τέχνη σου. Και να φας αμέτρητα, χιλιάδες αυγά. Πολλά αυγά, χιλιάδες βιβλία. Όλοι ξέρουν να γράφουν λένε. Λίγοι ξέρουν να τηγανίζουν σωστά τις λέξεις τους. Αυτοί γίνονται δάσκαλοι της γραφής και πιάνουν εμάς τους ανίδεους από το χέρι και μας δείχνουν να γράφουμε. Μας κρατούν το χέρι στο τηγάνι σαν τηγανίζουμε τις λέξεις μας, μας δείχνουν πώς να μην καιγόμαστε, αλατίζουν τα λόγια μας, μας βάζουν πιπέρι στην γλώσσα. Και μια μέρα να το βιβλίο στα χέρια σου, ψημένα λόγια, καρυκευμένα με γεύσεις από τον τόπο σου.  Δυόσμοι και λασμαρί, λεμόνια, καρυδάκι γλυκό, σύκα γινωμένα, λέξεις γεμάτες κανέλα και ζάχαρη, πιπέρι και αλάτι. Λέξεις καραμελωμένες που σκαλώνουν στο στόμα σου και σκάζουν μηνύματα. Κάπως έτσι συνεχίζω και σήμερα και μαθαίνω, μαγειρεύω τις λέξεις μου, τηγανίζω τις λέξεις μου. Διάβαζε. Γράφε, σβήνε, διάβαζε. Κάψε τις λέξεις σου. Διάβαζε! Συνέχεια! Πάντα!

 

Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1975. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και κάτοχος μεταπτυχιακού στην ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Είναι Λειτουργός Τύπου στον Κλάδο Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει μαθητεύσει σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής με τον συγγραφέα και διευθυντή της Σχόλης Μισέλ Φάις. Διηγήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και την Κύπρο. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Η Αϊσέ πάει διακοπές».