HOTEL/ΕΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2008: “Χαμένοι στο διαδίκτυο” – Κώστας Γκάζης ?>

HOTEL/ΕΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2008: “Χαμένοι στο διαδίκτυο” – Κώστας Γκάζης

  ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΞΟΡΚΙ του Κώστα Γκάζη (Το διήγημα που πρώτευσε στο Hotel / Ένοικοι Γραφής 2008)   Η κοπέλα στην άλλη άκρη του τηλεφώνου μιλούσε σπασμένα αγγλικά με κλασική ασιατική προφορά. «Ayahuasca?» «Yes». «Are you in the game?» «No». «Go in the game». Το τηλέφωνο τώρα ήταν νεκρό. Το έκλεισα, έκατσα μπροστά στο κομπιούτερ και μπήκα στο παιχνίδι. Δεν καπνίζεις. Δεν πίνεις. Sex κάνεις όποτε βρεις χρόνο. Συνήθως χρόνο δε βρίσκεις. Από τις δέκα έως τις έξι στο…

Read More Read More

HOTEL/ΕΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2007: “Είμαστε όλοι μετανάστες” – Χρίστος Κυθρεώτης ?>

HOTEL/ΕΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2007: “Είμαστε όλοι μετανάστες” – Χρίστος Κυθρεώτης

ΣΚΟΝΗ ΑΠΟ ΚΙΜΩΛΙΑ του Χρίστου Κυθρεώτη (Το διήγημα που πρώτευσε στο Hotel / Ένοικοι Γραφής 2007)   Οι νοσοκομες ήταν της πλάκας. Πώς εί­ναι σε κάτι τσόντες, ξέκωλες και σιλικονάτες; Καμία σχέση. Πρώτα έσκασε μια θειάκα γύρω στα εξήντα, για να περάσει τον ορό. Και καλά δηλαδή. Το γύρναγε από δω, το τρύπαγε από κει, σουρωτήρι το έκανε το χέρι του Μιχάλη. Τίποτα. Μιλάμε ότι το άτομο δεν μπορούσε να πετύχει φλέβα ούτε στην τύχη. Μια δόση τη λυπήθηκα, «Δε…

Read More Read More

HOTEL/EΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2006: “Με τον Γ.Μ.Βιζυηνό, αλλά και χωρίς αυτόν” – Λουίζα Σπηλιωτοπούλου ?>

HOTEL/EΝΟΙΚΟΙ ΓΡΑΦΗΣ 2006: “Με τον Γ.Μ.Βιζυηνό, αλλά και χωρίς αυτόν” – Λουίζα Σπηλιωτοπούλου

  SCHLAF SICK της Λουίζας Σπηλιωτοπούλου (Το διήγημα που πρώτευσε στο Hotel / Ένοικοι Γραφής 2006) Φοβαμαι τον υπνο περισσότερο κι από το θάνατο. Κι αυτό φοβάμαι να το πω μέχρι και στην ηχώ μου. Γι’ αυτό με τα μάτια ανοιχτά βουτάω στη θάλασσα. Παλιά. Γι’ αυτό μονάχα ξύπνιος ονειρεύομαι και σπάνια. Γι’ αυτό οι εφιάλτες είναι ίδιοι μαζί μου. Γιατί τους βλέπω στον καθρέφτη. Ιδρώνω μέχρι στα νύχια των ποδιών, η πλάτη μου μουσκεύει και πετάγομαι. Γι’ αυτό αποφάσισα…

Read More Read More

«Δεξί χέρι, δεξί σινιάλο – αριστερό χέρι, αριστερό σινιάλο» – Άκης Παπαντώνης ?>

«Δεξί χέρι, δεξί σινιάλο – αριστερό χέρι, αριστερό σινιάλο» – Άκης Παπαντώνης

Δε­ξὶ χέ­ρι, δε­ξὶ σι­νιά­λο – ἀ­ρι­στε­ρὸ χέ­ρι, ἀ­ρι­στε­ρὸ σι­νιά­λο του Άκη Παπαντώνη   Το άδειο σαλόνι πε­ρί­με­νε κλει­στὸ ἀ­κό­μα, μῆ­νες ἀ­φοῦ με­τα­κό­μι­σε, ἕ­να με­γά­λο χαρ­τό­κου­το. Ἀ­νά­με­σα σὲ σα­κοῦ­λες μὲ πράγ­μα­τα ποὺ δὲν εἶ­χαν βρεῖ θέ­ση καὶ σκόρ­πια ροῦ­χα. Ἦ­ταν τὸ πο­δή­λα­τό του, ὅ­πως εἶ­χε φτά­σει μὲ φορ­τω­τι­κὴ ἀ­πὸ τὴν Ἀ­θή­να. Τὸ ἴ­διο ποὺ κα­βα­λοῦ­σε στὴν ἐ­φη­βεί­α του: γύ­ρω-γύ­ρω τὸ πάρ­κο· ἀ­τέρ­μο­νοι ὁ­μό­κεν­τροι κύ­κλοι. Δὲν τὸ εἶ­χε ἀ­νοί­ξει. Εἶ­χε ἕ­να φό­βο: ἦ­ταν τό­σο δι­α­φο­ρε­τι­κὸς ἀ­πὸ τὸν ἐ­φη­βι­κὸ ἑ­αυ­τὸ του – μᾶλ­λον πιὸ…

Read More Read More

«Ζανζιβάρη, κοραλλιογενές νησί» – Ελένη Φακάλου ?>

«Ζανζιβάρη, κοραλλιογενές νησί» – Ελένη Φακάλου

Ζαν­ζι­βά­ρη, κο­ραλ­λι­ο­γεν­ὲς νη­σί  της Ελένη Φακάλου   ΑΝΖΙΒΑΡΗ ΖΑΝΖΙΒΑΡΗ ΖΑΝΖΙΒΑΡΗ σφίγ­γει τὰ δόν­τια καὶ προ­φέ­ρει κά­θε φο­ρὰ ποὺ τῆς ἔρ­χε­ται ἐ­με­τός. Εἶ­ναι ἕ­να τρὶκ ποὺ χθὲς τὴ βο­ή­θη­σε, τώ­ρα ὅ­μως δὲν γλι­τώ­νει. Χώ­νει τὸ κε­φά­λι μέ­σα στὴ λε­κά­νη τοῦ μέ­ρους καὶ ἀ­να­πο­δο­γυ­ρί­ζει τὸ στο­μά­χι της. Δὲν ἔ­χει τί­πο­τε μέ­σα μό­νο κά­τι χρω­μα­τι­στὰ ὑ­γρά, ποὺ τῆς κά­νουν τὸ στό­μα κι­νί­νο. Σκα­τά. Ξα­να­δι­πλώ­νει, ξα­να­ξερ­νά­ει. Αὐ­το­συγ­κέν­τρω­ση. Τὸ τρίκ. Σφί­ξε τὰ δόν­τια καὶ πρό­φε­ρε: Ζαν­ζι­βά­ρη Ζαν­ζι­βά­ρη Ζαν­ζι­βά­ρη. Τὸ σῶ­μα της συ­σπᾶ­ται ἄλ­λη μιὰ φο­ρὰ…

Read More Read More

«Τα κίτρινα ψάρια» – Κωνσταντία Σωτηρίου ?>

«Τα κίτρινα ψάρια» – Κωνσταντία Σωτηρίου

Τα κίτρινα ψάρια της Κωνσταντίας Σωτηρίου Άκου τώρα εσύ να δεις, εγώ θα σου πω την ιστορία και εσύ αν θέλεις να της δώσεις το τέλος. Όποιο τέλος θέλεις εσύ να δώσεις. Εγώ δεν θέλησα ακόμη να της δώσω. Ακόμα της δίνω. Κι ας είμαι ο πρωταγωνιστής. Κι ας είμαι εγώ ας πούμε ο ήρωας, το κύριο πρόσωπο που λέτε εσείς οι συγγραφείς και είμαι εγώ που την σιάζω. Εγώ να ξέρεις δεν είμαι της θάλασσας, ούτε βουνίσιος. Πεδινός είμαι,…

Read More Read More

«Θέση για έναν» – Μαρία Κώτσια ?>

«Θέση για έναν» – Μαρία Κώτσια

Θέση για έναν της Μαρίας Κώτσια Στην business class του αεροπλάνου, οι φαρδιές δερμάτινες πολυθρόνες σε επικλινή θέση, τα φώτα της καμπίνας χαμηλωμένα, διακρίνει ανάμεσα στα χωρίσματα γυναικεία πέλματα μέσα σε ελαστικά καλσόν και μαύρες ανδρικές κάλτσες. Αυτός με την πλάτη όρθια και τα δερμάτινα παπούτσια να του σφίγγουν την καμάρα του ποδιού, ψάχνει με το βλέμμα την αεροσυνοδό για ένα ακόμα bloody mary. Το ποτό σερβίρεται σχεδόν αμέσως, κουνάει το κεφάλι αρνητικά – όχι δεν θα ήθελε κάτι άλλο. H…

Read More Read More

«Ο θυρωρός» – Νίκος Γυφτόπουλος ?>

«Ο θυρωρός» – Νίκος Γυφτόπουλος

Ο θυρωρός του Νίκου Γυφτόπουλου   Την Τρίτη 2 Απριλίου ξύπνησε με το χρώμα που έχουν οι ξεθωριασμένοι τοίχοι τα πρώιμα καλοκαίρια, όταν πέφτει το φως στις ταράτσες των πολυκατοικιών, καμιά εκατοστή μέτρα μακριά από τη μάντρα της Δημοτικής Φιλοξενίας. Χωρίς να ανασηκώσει το κεφάλι, ψηλάφισε το στρώμα του κι αφού βεβαιώθηκε ότι δεν είχε αλλάξει θέση το μπουκάλι, άνοιξε τα χείλη του κι άρχισε να πιπιλά την άκρη του, σαν μωρό που ψάχνει ρώγα για να ξεδιψάσει. Όσοι τον…

Read More Read More

«Γράμμα στη μητέρα» – Λένα Κορομηλά ?>

«Γράμμα στη μητέρα» – Λένα Κορομηλά

Γράμμα στη μητέρα της Λένας Κορομηλά   Μάνα, Εμείς εδώ στην Γεπουλία είμαστε καλά. Εσύ εκεί; Περνάνε οι μέρες χωρίς να λαβαίνουμε γράμμα σου. Εδώ στα ξένα που ήρθαμε με τον μπαμπά, εγώ και αυτός μια μέρα, κάθε μέρα βρέχει και εγώ σκέφτομαι ότι δεν περνάει μια μέρα που να μην βρέξει και ότι αυτή είναι αληθινή βροχή και όχι η βροχή στο χωριό μας στην Νέα Πέτρα. Αυτό σκέφτομαι αλλά δεν το λέω στον μπαμπά γιατί αυτός θα μου…

Read More Read More

«Γυρίζω μετά» – Αδαμαντινή Καβαλιεράτου ?>

«Γυρίζω μετά» – Αδαμαντινή Καβαλιεράτου

Γυρίζω μετά της Αδαμαντινής Καβαλιεράτου Ξυπνάω δεκαεννιά χρόνια μετά. Περνάω από το μαύρο στο λευκό. «Πού είμαι;». «Νερό». Να μιλήσω, να φωνάξω, να σηκωθώ: αδύνατον. Τραβάω τα σωληνάκια, άνθρωποι με άσπρες μπλούζες μαζεύονται γύρω μου. Με κοιτάζουν ανήσυχα, με απορία. Άλλος τα πόδια, άλλος τα χέρια, άλλος τα μηχανήματα πλάι στο κεφάλι μου· μια γυναίκα μου βάζει ξανά τα σωληνάκια στη μύτη και το στόμα. Ένα τρυφερό χτύπημα στην παλάμη. Κάνω το κεφάλι στο πλάι· μεταλλικά κρεβάτια στη σειρά· πάνω…

Read More Read More